Van alles

Hey Allemaal,

Hier weer een berichtje want het is alweer dinsdag en jullie hebben schandalig lang niets gehoord.

De week begon met een kerkbezoek. Mirjams ouders zijn hier ook dus samen met haar vader zijn we naar de kerk geweest. Het dochtertje van Gerrit en Mirjam had hoge koorts. Daarom hebben ze ons naar de kerk gebracht en zijn daarna doorgereden naar het ziekenhuis met de afspraak dat we even contact houden. Ideaal zo´n Surinaamse sim. De dienst is niet vergelijkbaar met de Ger gem in Ned, maar de boodschap wel. De kinderen zongen een erg mooi lied: dat God elke dag gediend moet worden. Bij de kerkdeur was er een kraampje met eten verkoop voor de kerk. Ik heb even Gerrit gebeld, hij gaf aan dat ze nog niet klaar waren in het ziekenhuis. Dus hebben we even gevraagd waar we een taxi konden vinden. Hij zou om de hoek zijn en inderdaad: daar stond de taxi. De rest van de zondag hebben we gelezen, genoten van heerlijke snack van de kerk en preek geluisterd. Hier is overal maar 1 kerkdienst. S avonds hadden Gerrit en Mirjam ons uitgenodigd voor een BBQ, het was heerlijk!

Gisteren moesten we er al vroeg uit. We zouden namelijk vanaf 7 uur gaan oppassen bij een gezin met 3 kinderen waarvan één meisje met het syndroom van Down. Mirjam bracht ons. Het was een klein huisje. We kwamen binnen in de keuken, daar stond een rek met dozen met voorraad, allerlei benodigdheden maar ook borden en bestek. Kortom alle benogdheden op dat ene rek. Het keukenblok was alleen een aanrechtblad. Op het aanrecht een camping gasstel. De koelkast deed het maar maakte veel geluid. Op de grond lag het meisje met een beperking ons toe te lachen. In de woonkamer stonden 2 kleine campingstoeltjes, 4 kinderstoeltjes een klein tafeltje en een kleine ronde hogere tafel. De kinderen waren aller schattigst en allerliefst. Moeder moest van alles regelen maar kwam tussendoor steeds terug, dus dan was er weer onrust onder de kinderen. Julia en ik wisselden elkaar een beetje af met alles doen. We hebben eten gekookt, hele uitdaging op 1 pitje en de kinderen gebaad, dat gebeurd hier standaard rond 12 uur. Er stond een grote bak, daarin deden we water (koud er was in huis nergens warm) met een bakje maakten we de meisjes nat, inzepen, met een bakje afspoelen en afdrogen. Ze genoten! Wat een lieve kinderen. We hebben even vrienden gemaakt met de huiseigenaar die nogal vreemd keek, hij had de moeder verwacht en ineens stonden daar 2 blanke meiden. Hij was ook nogal kort, er was iets met een slot: 'O zei hij, contact Sham even die kan het wel doen'. Ik wist dat Sham het druk had, maar hem even gebeld of hij iets van 15W40 had: 'mopper, mopper, lekker makkelijk, Sham doet het wel.' Dus ik heb hem op het hart gedrukt dat hij het niet hoeft te doen maar we ook even op konden halen. Maar hij had niets. Nog even geprobeerd wat overzicht voor de moeder te krijgen, ook qua inkomsten en uitgaven, maar hoe ga je het doen als de uitgaven met huisvesting en kinderopvang al teveel zijn... Toen gingen we naar huis, althans, dat wilden we. We hebben de taxi gebeld: 'Wacht 5-10 minuten, hij komt' Niet dus... En er was er ook geen meer, vreemd... Stonden we daar in de brandende zon, gelukkig kwam net de huiseigenaar. Hij had zich schijnbaar verzoend met onze aanwezigheid en zei spontaan, nou stap maar in ik breng jullie wel. We hebben een reuze interessant gesprek gehad: meneer maakt documentaires voor TV over dieren om mensen hier bewust te maken. We mogen wat zien wat nog in de maak is, erg gaaf! Met een uitnodiging, voor ik weet niet eens wat, het uitwisselen van nummers en een glimlach nemen we afscheid van hem.

Vanmorgen waren we vroeg op, dus eerst lekker gepoetst. Daarna heb ik eerst voor de vrouw van gisteren een aantal lijntjes gelegd. Het is nogal een Multi probleem gezin en er lopen nu tig lijntjes naast elkaar maar er moet eigenlijk meer transparantie komen. Dus ik probeer op aanvraag van een betrokken hulpverlener dingen helder te krijgen. Dan belt Conchita: 'Jennie..., we hebben nog €500 nodig anders kan Aisha niet begraven worden, hoe moet het?' Ik vertel over het opgehaalde geld en dat het meer is, Conchita onderbreekt mij: geef maar €500 anders gaat mijn familie het pakken. Ik vraag of er nog familie hier is die het mee kan nemen. Ze verteld dat haar moeder hier is (ze woont dichtbij) alleen bij navraag blijkt ze in het centrum te zijn. We spreken af dat we daar heen gaan. De taxi staat net voor de deur als moeder belt dat ze wat vergeten is en naar Sunny Point gaat om het te halen. Dat is hier dichtbij. We stellen voor dat moeder hier komt en we samen naar de stad terug gaan met de taxi, dus we vragen de taxi of het later kan en spreken af om hem te bellen als ze er is. Na veel heen en weer geapp (moeder kan geen Nederlands) staat ze eindelijk voor de deur met... een eigen taxi. Ze ziet er intens verdrietig uit... Ik geef haar de envelop, ze knikt en vraagt of we meerijden. We pakken even de spullen en rijden mee naar de stad. Terwijl we intussen de andere taxi bellen om af te zeggen. Daar stoppen we bij het punt waar moeder op de bus moet. We stappen uit. Geven haar een knuffel en nemen afscheid. Zodra ik weer in de taxi zit komen de waterlanders, echt gek hoor hoe ik mij aan mensen kan binden. Ik geef om Conchita en haar meisjes het is moeilijk haar leed en van familie te zien... We lopen wat door de stad maar eigenlijk zit ik met mijn gedachten vooral bij Conchita en de haren... Ze hebben nu Broko dey, de dodenwake. En morgen wordt Aisha begraven... Conchita komt daarna naar de stad dan ontmoet ik haar.

Stiekem hoop ik dat ze besluit weer terug te gaan naar SU. Er is hier een project bezig voor het verkopen van spullen van vrouwen. Daar zou ze goed aan mee kunnen doen! Met de medewerkers van Opo Doro (die Aisha begeleid hebben toen ze hier woonden) heb ik afgesproken dat ik helder probeer te krijgen hoe ze haar toekomst ziet.

Na nog wat heen en weer ge contact over de vrouw van gisteren en een heerlijke moringa gezichts scrub ga ik maar eens naar bed. Die scrub heb ik voor het, voor hier erg hoge bedrag van €6,00 gekocht. Mare, het is heerlijk!

Voor nu welterusten en tot snel...