heftige zaken

Goedenavond,

Nog even om 11 uur een verslagje. Vanmorgen leek het een rustig dagje te worden maar we hebben weer heel wat meegemaakt. Gisteren hadden we de neef van Gerrit (hij is medewerker van Gerrit) beloofd dat we hem zouden helpen met de auto schoonmaken. Hij zou om 9 uur beginnen maar toen we kwamen om 9 uur was de buitenkant al schoon. Daarom zijn we de binnenkant gaan doen en..., ik ben best tevreden! Zelfs de ramen hebben we gezeemd. We bedachten dat we er toch nog wel op uit konden gaan, naar de overkant van de rivier, maar er moest nog gewerkt worden. We hebben hier binnen schoongemaakt hoewel we eerst wat opstart problemen hadden (schoonmaken is nu eenmaal niet echt ons beider hobby) is het ook hier en de stoep brandschoon! De stoep wil zeggen het terras met de omloop om het huis. Dit is getegeld met van die badkamertegels. Naast mooi is het vooral praktisch: even vegen, even dweilen en klaar! Bovendien komen er niet snel beesten binnen want er is zeker een meter of 2 geen groen te bekennen alleen gladde tegels en dat loopt niet veilig voor ze... Ook hebben we de was opgehangen, we hebben hier een bovenlader wasautomaat niet met een trommel zoals wij kennen maar gewoon een soort emmer die volloopt met water en dan ronddraait. De was wordt niet brandschoon, zelfs niet schoon. Volgende week moeten we maar eens kijken of het ook op een andere manier kan. Daarna nog snel een restje eten naar binnen gewerkt.

Vervolgens liepen we naar buiten en zagen we de vuilnis aan de weg staan dus wij onze zak erop gegooid. De container is een ijzeren poot met een ijzeren rek erop, er kan veel in en ratten blijven op afstand. De vuilniswagen komt langs en handmatig worden alle zakken in de wagen gegooid. We gingen met de bus naar de stad. Dat werkt hier heel simpel: instappen en uitstappen waar je wilt. Ik zag er al snel 1 dus hand opsteken, instappen en verder. Alleen... hij zat zo goed als vol! Ze hebben hier een ingenieus systeem bedacht: In de gangpaden kan je ook stoeltjes neerklappen dus daar konden wij zitten. Al hobbelend, haren wapperend (de ramen zijn open) en luisterend naar de harde muziek kwamen we bij het centrum.

We gingen lopen naar de waterkant waar we werden aangesproken door een meneer of we ijs wilden kopen. Gewoon limonade in een zakje en hard laten worden, ik heb er 1 gekocht en we hebben even gepraat. Hij vertelde tussen neus en lippen door dat er net een lijk aan land was gebracht bij de aanlegsteiger waar wij heen moesten... Hij ergerde zich dat de moeder was gebeld: wat moest die nu bij het aan land brengen van het lijk van haar kind? Ik twijfelde even of we er wel heen moesten maar dacht in mijn onnozelheid dat het vast niet te zien was. We liepen verder kwamen eraan, het was er druk: 1 vrouw stond hard te huilen daaromheen allemaal mensen, waar de passagiers voor het bootje zich tussendoor moesten begeven. Ik deed een stap en... daar lag een man op ongeveer 2 meter afstand van ons bootje. Met het gezicht in het water. Vreselijk. Met handschoenen aan draaiden ze hem om, moeder was ontroostbaar. En, aan de andere kant van het lichaam, stond een verslaggever met camera foto's te maken, gewoon camera boven de man... Er stond al een soort aluminium kist klaar, er kwamen wat mensen met een zak en zo verdween de man in de kist. Hij was van de brug gesprongen... Het was tijdens de vaartocht stil in de boot. Het gebeurt de laatste tijd steeds vaker in Suriname. Je voelde dan ook geen ontsteltenis, maar meer een berustend begrijpen. Het was echt naar.

Aan de overkant van de rivier gekomen moesten we natuurlijk de boot betalen: €0,35 per persoon. We pakten de bus en hadden gezegd dat we er bij Peperpot uit wilden, we werden eruit gezet maar toen ik op google maps leek was het nog erg ver. Dus de eerste de beste auto aangehouden, was het meneer agent! Ja, dat kon ik niet weten, hij had alle!! ramen geblindeerd. 'O, zegt hij, kom naar het bureau ik ga kijken wat ik kan doen.' Wij netjes op het bankje voor het bureau en hij naar binnen. We hoorden zijn collega's buiten lachen... Maar meneer regelde een taxi:-). Toen bleek dat hij blijkbaar dacht dat we naar hotel Peperpot gingen, het park was inderdaad vlakbij. Maar de taxi heeft ons gebracht, hij wilde er niets voor maar uiteraard gaven we hem een fooitje. Peperpot, een oude plantage wat nu een natuurpark is. We hebben daar wat rondgelopen, schattige aapjes gezien en één van de zes ijsvogelsoorten. Hij dook ineens naar beneden voor een visje. Maar ook enorme bamboe, de geestenboom (kakantrie) de nationale bloem de Palulu met zijn enorme bladeren en gewoon veel groen. Er kwam een bui opzetten, het ging erg hard. Aangezien ik dan niet in de boot wil zitten, hebben we een taxi gebeld. Net na ons kwam er een gezin aan, zij hadden ook gebeld, dezelfde! Maar wij waren met 2 en zij met 5... Toen hij aankwam dacht hij zelf ook van oeps... Zijn mobiel weigerde dus heeft hij met de mobiel van die man een ander opgeroepen. Onderweg pakten we nog een Franse toerist op, die beweerde dat het leven in Suriname beter is dan in Frans Guyana want daar is volgens haar alles duur. Enigszins kortzichtig is het wel. Nog kortzichtiger is het dat de chauffeur toen stelde dat Brunswijk (de drugsveroordeelde, zichzelf tot koning gekroonde (ja echt!!) vice president) en Bouta (Bouterse, ook veroordeeld en oud-president. Bovendien door mij en veel anderen als schuldige gezien aan de decembermoorden in 1982 van 15 van zijn tegenstanders) naar Frans Guyana moesten gaan en er moesten blijven. We hebben daarna heerlijk gegeten bij het oer Hollandse ''t Vat' ons verbazend over 1 bediende die duidelijk geen zin had. Ordinair lopend, smakend en pratend liep ze rond. Nog even voor bijna €200 (!) inkopen gedaan bij reuze gedreven mensen die er wat van willen maken en daarna op huis aan. In wederom een vol busje met dit keer vooral mannen. Er stapte op een gegeven moment zelfs een man binnen die verlekkerd keek en voor ons ging zitten. Jullie weten dat ik boos kan kijken, hij inmiddels ook...

Moe en vol indrukken zijn we thuis gekomen.

Goede zondag!