nog even...
Blijf op de hoogte en volg Jenneke
12 Augustus 2018 | Suriname, Paramaribo
Op deze laatste zaterdagavond nog even een webblog, en niet zomaar één. Dit is namelijk alweer zo ongeveer de laatste van mijn reisje naar Suriname, het zit er helaas alweer bijna op. Maandagavond hopen we het vliegtuig te pakken richting Holland!
Donderdag was het inheemsendag. Een speciale indianen dag, naar mijn
idee ook een speciale Surinamer dag. Ik denk dat alleen Surinaamse trommelvliezen bestand zijn tegen de oorverdovende muziek. Terwijl wij aankwamen bij de Palmentuin (een mega tuin/park met alleen maar palmen) viel mijn oog gelijk op een mooi opgetuigde appaloosa, zo leuk! Gelijk even een praatje en reclame gemaakt voor IWF stables, van broer en schoonzus:-).
Vervolgens kwamen we de huismeester of iets dergelijks van Bouterse tegen, meneer had hele verhalen... Het koste enige moeite om van hem af te komen. Hij leek het nogal interessant te vinden om ons te vertellen over zijn meest geweldige baan ooit. Intussen vergat hij schijnbaar om ons te observeren; ik neem tenminste aan dat de ergernis van mijn gezicht spatte. Leuk om de meest geweldige baan ooit te hebben bij iemand met een op z'n zachts gezegd dubieus verleden.
Even flink inkopen gedaan. Daarna heb ik mij verkleed, of liever: laten verkleden, als indiaan. Dat zorgde voor nogal hilariteit onder de echte indianen:-). Terwijl wij de tuin uitliepen trok een vrouw aan mijn arm, mijn haar zat volgens haar zo geweldig ze wilde graag weten hoe ik het deed... Jullie kennen mij, al snel had ik bij drie dames hun haar gedaan onder het toeziend oog van hun gezin. Helaas voor de rest gaf ik bij nummer 3 aan dat dit echt de laatste was.
Vrijdag alweer voor de laatste keer bij het ene adresje geweest voor vrijwilligerswerk. Wat is afscheid nemen toch altijd lastig. Dit keer was dat wederzijds. Mevrouw gaf mij als aandenken een mini BBQ. Zo leuk!
Vandaag heb ik de hele dag heerlijk geschilderd bij een echtpaar. Zoiets zou ontspannend moeten zijn, dat werd het helaas wat minder toen we ontdekten dat in de sloot langs het huis niet alleen kleine krokodillen zaten maar ook een veel groter exemplaar huisde... En dat op zo'n 4 meter afstand.
Vanavond kregen we als afscheidsmaal een etentje bij 'Sarinah', een schitterend restaurand met mooi aangelegde vijvers. Daarna nog even, kan niet missen, naar de MAC voor een ijsje.
Ook van deze lieve mensen afscheid genomen...
O ja, er lopen overal mannetjes rond die zich tot een soort parkeerwachter opwerpen. Ze houden bij het parkeren medeverkeer op een afstand en worden geacht dieven op afstand te houden. Daar staat tegenover dat je ze wel een fooitje moet geven als je bij de auto komt.
Morgen en maandag volgen de andere afscheidsmomenten en dinsdag hoop ik weer gezond en wel om Nederlandse bodem te landen. Tot snel allemaal!
Donderdag was het inheemsendag. Een speciale indianen dag, naar mijn
idee ook een speciale Surinamer dag. Ik denk dat alleen Surinaamse trommelvliezen bestand zijn tegen de oorverdovende muziek. Terwijl wij aankwamen bij de Palmentuin (een mega tuin/park met alleen maar palmen) viel mijn oog gelijk op een mooi opgetuigde appaloosa, zo leuk! Gelijk even een praatje en reclame gemaakt voor IWF stables, van broer en schoonzus:-).
Vervolgens kwamen we de huismeester of iets dergelijks van Bouterse tegen, meneer had hele verhalen... Het koste enige moeite om van hem af te komen. Hij leek het nogal interessant te vinden om ons te vertellen over zijn meest geweldige baan ooit. Intussen vergat hij schijnbaar om ons te observeren; ik neem tenminste aan dat de ergernis van mijn gezicht spatte. Leuk om de meest geweldige baan ooit te hebben bij iemand met een op z'n zachts gezegd dubieus verleden.
Even flink inkopen gedaan. Daarna heb ik mij verkleed, of liever: laten verkleden, als indiaan. Dat zorgde voor nogal hilariteit onder de echte indianen:-). Terwijl wij de tuin uitliepen trok een vrouw aan mijn arm, mijn haar zat volgens haar zo geweldig ze wilde graag weten hoe ik het deed... Jullie kennen mij, al snel had ik bij drie dames hun haar gedaan onder het toeziend oog van hun gezin. Helaas voor de rest gaf ik bij nummer 3 aan dat dit echt de laatste was.
Vrijdag alweer voor de laatste keer bij het ene adresje geweest voor vrijwilligerswerk. Wat is afscheid nemen toch altijd lastig. Dit keer was dat wederzijds. Mevrouw gaf mij als aandenken een mini BBQ. Zo leuk!
Vandaag heb ik de hele dag heerlijk geschilderd bij een echtpaar. Zoiets zou ontspannend moeten zijn, dat werd het helaas wat minder toen we ontdekten dat in de sloot langs het huis niet alleen kleine krokodillen zaten maar ook een veel groter exemplaar huisde... En dat op zo'n 4 meter afstand.
Vanavond kregen we als afscheidsmaal een etentje bij 'Sarinah', een schitterend restaurand met mooi aangelegde vijvers. Daarna nog even, kan niet missen, naar de MAC voor een ijsje.
Ook van deze lieve mensen afscheid genomen...
O ja, er lopen overal mannetjes rond die zich tot een soort parkeerwachter opwerpen. Ze houden bij het parkeren medeverkeer op een afstand en worden geacht dieven op afstand te houden. Daar staat tegenover dat je ze wel een fooitje moet geven als je bij de auto komt.
Morgen en maandag volgen de andere afscheidsmomenten en dinsdag hoop ik weer gezond en wel om Nederlandse bodem te landen. Tot snel allemaal!
