relaxstand
Blijf op de hoogte en volg Jenneke
24 Juli 2018 | Suriname, Paramaribo
Ha allemaal,
Hierbij mijn eerste verslagje uit Suriname! Ik zit hier op het balkon van ons appartement, we hebben weer een bovenverdieping, fijn! Hier vliegt het ongedierte vooral bij de grond dus dat scheelt echt.
We begonnen onze reis op z'n Surinaams, 1,5 uur vertraging. Eerst al een interessant gesprekje met een Hindoestaanse dame die op een VMBO school in Amsterdam Nederlands geeft. Leuk! Sowieso boeiend al die verhalen om je heen, de meeste reizigers naar Suriname zijn Nederlandse Surinamers die op familiebezoek gaan. Of zoals mijn buurvrouw in het vliegtuig zei: je gaat terug voor begrafenissen niet voor feesten en als je geld hebt ga je op bezoek. Mevrouw had een dochter die zo vaak had gevraagd, dat ze nu maar gespaard had en eindelijk ging... Ze zeggen weleens dat Nederlanders recht voor de raap zijn... Mevrouw had last van de lucht van een meisje voor ons, en ja, ze gaf ook een luchtje. Zegt mevrouw tegen mij, (Volume 100) dit is niet normaal ze geeft windjes af en wij zitten in de lucht, dat kan echt niet. En, het hielp nog ook! De komende 9 uren heeft ze dit maar 4 keer moeten herhalen.
We kregen heerlijk en vooral veel, eten. Koekjes, snoepjes, 2 maaltijden, fruit, salade... Alleen, ondanks al deze service was er geen WC papier toen ik eraan toe was om gebruik van de toilet te maken. Op naar de stewardes, mevrouw zou komen... Dit duurde nogal even, ik naar voren, staat daar een meneer in pak, vast de co-piloot ofzo. Dus ik vraag het hem, zegt hij: wat moet ik daarmee doen? Dus ik: zorgen dat het bijgevuld wordt natuurlijk. Ja zegt hij daar zijn de stewardessen voor... Zucht! En dit waren Nederlanders... Gelukkig kwam er toen een andere WC vrij.
Toen we aankwamen op luchthaven Zanderij was het al donker. We liepen naar buiten, heerlijk die warme wind, ruisend door de palmbomen, de talloze krekels, kwetterende vogeltjes... Kortom het komende half uur dat we moesten wachten was genieten! Jacoline Bijkerk kwam ons halen. Terwijl zij ging betalen (anders kun je dr niet wegkomen) kwam er gelijk een overvriendelijke maron (nakomeling van een gevluchte afrikaanse slaaf) naar ons toe. Hij nam gelijk de koffers over en zeulde ze in de auto. Daarna kwam de aap uit de mouw, overvriendelijk met reden. Want ja, de Nederlanders hebben vast wel een klein beetje over voor zo'n behulpzame man, het mocht ook in euro's. Helaas we waren niet mededeelzaam... Voor we wegwaren duurde nog even; Jacoline had geen gepast geld voor de automaat, tig man stond eromheen toen is het gelukt! We zijn in Suriname!
Van de tocht naar Paramaribo heb ik verder weinig meegekregen. Wat was ik moe... De eerste nacht hebben we bij Jacoline geslapen, een voordeel dat zoonlief naar Nederland is, nu was er een heerlijk bed vrij. Om Half 11 Surinaamse tijd, Half 4 Nederlandse tijd, plofte ik op het bed neer.
Vanmorgen waren we al vroeg wakker. We kregen in eerste instantie de beheerder van ons appartement niet te pakken dus de plannen veranderden even. Vast niet voor het laatst! Toen we hem uiteindelijk te pakken hadden kwam hij ons halen, en bracht ons bij het appartement. Wat een bende op straat! Tja..., er was bij de buren een Hindoestaans feest geweest... Met vuurwerk, veel vuurwerk. Wij blij dat we er niet waren! Het was namelijk niet alleen bij de buren maar het erf om het appartement was de 'keuken' en vast wel meer gezien de troep. Meneer moest lachen toen ik zei dat dat in Nederland echt niet zo zou gebeuren, feesten bij de buren. Het is netjes gevraagd aldus meneer. Hij zei dat het allemaal nog opgeruimd zou worden maar veel meer als een paar jongens die op de trap zitten en een beetje heen en weer lopen zie ik niet.
En toen inkopen doen! ...ging het maar zo makkelijk. We waren doorgestuurd naar een soort van geldwissel iets bij een bouwmaterialen winkel, daar konden we geld pinnen. Komen we daar: 'Nee, pinnen kan niet, Ja, geld krijgen kan wel'. Heel makkelijk; even geld overmaken naar meneer zijn rekening, hij rekent zelf een paar procent en betaald ons de rest... Ik denk dat ik non-verbaal al antwoord gaf, hij leunde eens een beetje voorover en kwam met een verhaal Nederland-regering Bouta- politiek. Oja, de inbeslagname van de geldzendingen, kortom, geld krijgen kan alleen via de bankrekening van meneer... In 2 winkels geweest, waar we niet kunnen betalen met onze pinpas, dus wij toch maar op weg naar meneer. Gelukkig zagen we ineens in een hoekje een pinautomaat met stikker van, jawel, Maestro! Geregeld, niks geen narigheid door geldzendingen en politiek... Er kwam een tropische regenbui aan, heerlijk even verkoeling. Het is hier warm, klam warm! Maar met de regen en de heerlijk warme wind is het goed te doen...
Nu gaan we aan de bouillon en daarna op naar Mirjam van stichting opo doro! Succes met de warmte daar!
Groetjes
Hierbij mijn eerste verslagje uit Suriname! Ik zit hier op het balkon van ons appartement, we hebben weer een bovenverdieping, fijn! Hier vliegt het ongedierte vooral bij de grond dus dat scheelt echt.
We begonnen onze reis op z'n Surinaams, 1,5 uur vertraging. Eerst al een interessant gesprekje met een Hindoestaanse dame die op een VMBO school in Amsterdam Nederlands geeft. Leuk! Sowieso boeiend al die verhalen om je heen, de meeste reizigers naar Suriname zijn Nederlandse Surinamers die op familiebezoek gaan. Of zoals mijn buurvrouw in het vliegtuig zei: je gaat terug voor begrafenissen niet voor feesten en als je geld hebt ga je op bezoek. Mevrouw had een dochter die zo vaak had gevraagd, dat ze nu maar gespaard had en eindelijk ging... Ze zeggen weleens dat Nederlanders recht voor de raap zijn... Mevrouw had last van de lucht van een meisje voor ons, en ja, ze gaf ook een luchtje. Zegt mevrouw tegen mij, (Volume 100) dit is niet normaal ze geeft windjes af en wij zitten in de lucht, dat kan echt niet. En, het hielp nog ook! De komende 9 uren heeft ze dit maar 4 keer moeten herhalen.
We kregen heerlijk en vooral veel, eten. Koekjes, snoepjes, 2 maaltijden, fruit, salade... Alleen, ondanks al deze service was er geen WC papier toen ik eraan toe was om gebruik van de toilet te maken. Op naar de stewardes, mevrouw zou komen... Dit duurde nogal even, ik naar voren, staat daar een meneer in pak, vast de co-piloot ofzo. Dus ik vraag het hem, zegt hij: wat moet ik daarmee doen? Dus ik: zorgen dat het bijgevuld wordt natuurlijk. Ja zegt hij daar zijn de stewardessen voor... Zucht! En dit waren Nederlanders... Gelukkig kwam er toen een andere WC vrij.
Toen we aankwamen op luchthaven Zanderij was het al donker. We liepen naar buiten, heerlijk die warme wind, ruisend door de palmbomen, de talloze krekels, kwetterende vogeltjes... Kortom het komende half uur dat we moesten wachten was genieten! Jacoline Bijkerk kwam ons halen. Terwijl zij ging betalen (anders kun je dr niet wegkomen) kwam er gelijk een overvriendelijke maron (nakomeling van een gevluchte afrikaanse slaaf) naar ons toe. Hij nam gelijk de koffers over en zeulde ze in de auto. Daarna kwam de aap uit de mouw, overvriendelijk met reden. Want ja, de Nederlanders hebben vast wel een klein beetje over voor zo'n behulpzame man, het mocht ook in euro's. Helaas we waren niet mededeelzaam... Voor we wegwaren duurde nog even; Jacoline had geen gepast geld voor de automaat, tig man stond eromheen toen is het gelukt! We zijn in Suriname!
Van de tocht naar Paramaribo heb ik verder weinig meegekregen. Wat was ik moe... De eerste nacht hebben we bij Jacoline geslapen, een voordeel dat zoonlief naar Nederland is, nu was er een heerlijk bed vrij. Om Half 11 Surinaamse tijd, Half 4 Nederlandse tijd, plofte ik op het bed neer.
Vanmorgen waren we al vroeg wakker. We kregen in eerste instantie de beheerder van ons appartement niet te pakken dus de plannen veranderden even. Vast niet voor het laatst! Toen we hem uiteindelijk te pakken hadden kwam hij ons halen, en bracht ons bij het appartement. Wat een bende op straat! Tja..., er was bij de buren een Hindoestaans feest geweest... Met vuurwerk, veel vuurwerk. Wij blij dat we er niet waren! Het was namelijk niet alleen bij de buren maar het erf om het appartement was de 'keuken' en vast wel meer gezien de troep. Meneer moest lachen toen ik zei dat dat in Nederland echt niet zo zou gebeuren, feesten bij de buren. Het is netjes gevraagd aldus meneer. Hij zei dat het allemaal nog opgeruimd zou worden maar veel meer als een paar jongens die op de trap zitten en een beetje heen en weer lopen zie ik niet.
En toen inkopen doen! ...ging het maar zo makkelijk. We waren doorgestuurd naar een soort van geldwissel iets bij een bouwmaterialen winkel, daar konden we geld pinnen. Komen we daar: 'Nee, pinnen kan niet, Ja, geld krijgen kan wel'. Heel makkelijk; even geld overmaken naar meneer zijn rekening, hij rekent zelf een paar procent en betaald ons de rest... Ik denk dat ik non-verbaal al antwoord gaf, hij leunde eens een beetje voorover en kwam met een verhaal Nederland-regering Bouta- politiek. Oja, de inbeslagname van de geldzendingen, kortom, geld krijgen kan alleen via de bankrekening van meneer... In 2 winkels geweest, waar we niet kunnen betalen met onze pinpas, dus wij toch maar op weg naar meneer. Gelukkig zagen we ineens in een hoekje een pinautomaat met stikker van, jawel, Maestro! Geregeld, niks geen narigheid door geldzendingen en politiek... Er kwam een tropische regenbui aan, heerlijk even verkoeling. Het is hier warm, klam warm! Maar met de regen en de heerlijk warme wind is het goed te doen...
Nu gaan we aan de bouillon en daarna op naar Mirjam van stichting opo doro! Succes met de warmte daar!
Groetjes
