nuttige dingen
Blijf op de hoogte en volg Jenneke
30 Juli 2018 | Suriname, Paramaribo
Ha allemaal,
Je maakt hier van alles mee... Ben ik zaterdag avond aan het douchen schiet de doucheslang los, ineens een fontein water natuurlijk. K snap er niets van! Maar goed, de schroefdraad weer vastgedraaid en maar weer verder...
Gisteren gingen we naar Powakka. Een dorpje in het binnenland waar een kerk staat die uitgaat van de Hersteld Hervormde Kerk (HHK) in Nederland. De vrouwelijke taxichauffeur hadden we al eerder gehad. Ze kwam toen over als betrouwbaar en serieus, fijne eigenschappen. K had toen haar nummer in mn mobiel opgeslagen. Alle taxichauffeurs willen namelijk dolgraag met de bakra's op stap. We hebben euro's... En we zijn vrijgezel, ook niet onbelangrijk, dit laten ze overduidelijk merken...
Dit allemaal in overweging nemend hebben we voor deze chauffeur gekozen.
Onderweg vertelden we dat we naar de kerk gingen, ik zei dat mevrouw als ze wilde mee mocht. Daarop kwam er een heel gesprek, dat ze wel geloofde, dat er iets moest zijn maar dat ze het allemaal niet goed wist. Onderweg was er een heel stuk weg waar alleen 1 rijstrook was geteerd, de andere kant was zand... En eindeloos langs het heldere groen van het oerwoud. Bij het witte kerkje aangekomen hebben we kennisgemaakt met familie Meuleman. Steeds meer mensen kwamen eraan, voornamelijk indianen. Eindelijk ging de dienst van start, gaas als muren, gezoem van dieren, getjilp van vogels en op de achtergrond af en toe het gedender van een eenzame vrachtwagen.
De taxichauffeur zat naast mij, ze had een boekje laten zien met 'de Heer is mijn herder', juist dit zongen we... De preek ging over de twee zonen bij de wijngaard. De 1 zegt dat hij gaat werken en gaat niet, de ander zegt dat hij niet gaat werken en gaat. De hoofdgedachte was: Zondaren zijn welkom bij Jezus. Opgedeeld in 3 punten: 2 zoons worden geroepen, de zonde blijft zitten, de zonde wordt vergeven. En dat dat laatste voor ieder nodig is. 1 van de Indianen deed belijdenis. Daarna was er Heilig Avondmaal, zo bijzonder! De taxichauffeur was diep onder de indruk, dit was voor mij, zei ze steeds...
Wij deden daarna de zondagsschool, Anja had een verhaal voorbereid, over de Ark, maar aandacht... Toen ik met het zingen mijn fluit pakte was er meer aandacht, maar dat ging meer om het instrument denk ik zo. Lastig hoor, ze spreken wel nederlands maar zo anders... Een boot is een korjaal, je gaat niet douchen maar baden...
Verder echt een rustdag gehad, daardoor konden we vanmorgen weer uitgerust aan de slag. Dat was wel nodig! Ten eerste wilde de taxi app niet, dus uiteindelijk gebeld. Komt meneer, rijden we langs een winkel, stapt daar een dame uit en gooit dr kont zo ongeveer voor de auto. Meneer toeteren en schreeuwt uit het raampje: 'moet je je billen kwijt'. Ik kwam niet meer bij, meneer schoot uiteindelijk ook in de lach en zegt: 'mijn auto heeft geen pijn, zij wel hoor'. Maar dat is nog niet zo gek als de taxichauffeur van vanavond, zegt hij ineens terwijl we aan het rijden zijn: 'waar ben ik, ik weet het hier niet'... Tssss...
We kwamen vanmorgen aan bij een gezin waar we vrijdag al zijn geweest om op te passen terwijl moeder naar haar werk ging. Ineens was tante (waarvan het huis/krot is) bij dr ingetrokken, met 5 kinderen! In totaal wonen er nu dus 2 moeders, 5 jongens en 5 meisjes.... Het was echt een gekkenhuis... Tante belde alleen maar, deed eens een wasje buiten bij de kraan en was vis aan het uitbenen. Oudste zoon hing aan tafel met zn mobiel en 1 of ander geleerd boek, de rest gilde, krijste, trapte, sloeg en rende rond, over en tegen elkaar. Met spelletjes spelen gingen ze op de doos zitten, schopten de onderdelen tussen de kieren door naar buiten enz En dan vooral de kinderen van tante. Een paar keer moest ik echt op zn Surinaams optreden: 'Laat dat, ga zitten, ga het pakken, stil...' En in de hoek ermee. Al waren het ook weer schatjes. Steeds even aandacht en concentratie. Zodra er iemand naar de WC moest, vloog hij naar buiten en klaterde er wat in de sloot die langs het huis stroomt... Toen we weggingen kwam een van de jongste meisjes naar me toe, sloeg haar armpjes om me heen en zei: 'ik wil met je gaan'... Tja dat kan helaas niet! Woensdag zijn we er hopelijk weer!
Vanmiddag een cliënte bezocht met hersenletsel. Ach, wat triest! Ze praatte veel in zichzelf tegen denkbeeldige mensen. Krengen omschreef ze ze die haar hersenen eruit 'geflikkerd' hadden... Ze woont bij een alleenstaande zus, die enorm veel voor haar doet. In eerste instantie zou ik er een uurtje zijn, het werd bijna 3 uur. Dan voelt het bijna fout om weer naar Nederland te gaan, de nood is zo voelbaar...
Ook politiek is er nood. Hoewel Bouterse hier een soort doodgezwegen onderwerp is, komt dit bij bijna iedereen die we spreken toch wel naar voren. We hebben een regering, maar ze denken aan zichzelf, er is geen visie, er zijn geen plannen... Als er wat wordt gedaan is het eenzijdig, de toekomst wordt niet belicht... Vanmiddag hoorde ik zelfs zeggen dat mensen alles doen om maar een euro te krijgen, euro's zijn hier letterlijk goud waard!
Tot snel weer hopen we!
Je maakt hier van alles mee... Ben ik zaterdag avond aan het douchen schiet de doucheslang los, ineens een fontein water natuurlijk. K snap er niets van! Maar goed, de schroefdraad weer vastgedraaid en maar weer verder...
Gisteren gingen we naar Powakka. Een dorpje in het binnenland waar een kerk staat die uitgaat van de Hersteld Hervormde Kerk (HHK) in Nederland. De vrouwelijke taxichauffeur hadden we al eerder gehad. Ze kwam toen over als betrouwbaar en serieus, fijne eigenschappen. K had toen haar nummer in mn mobiel opgeslagen. Alle taxichauffeurs willen namelijk dolgraag met de bakra's op stap. We hebben euro's... En we zijn vrijgezel, ook niet onbelangrijk, dit laten ze overduidelijk merken...
Dit allemaal in overweging nemend hebben we voor deze chauffeur gekozen.
Onderweg vertelden we dat we naar de kerk gingen, ik zei dat mevrouw als ze wilde mee mocht. Daarop kwam er een heel gesprek, dat ze wel geloofde, dat er iets moest zijn maar dat ze het allemaal niet goed wist. Onderweg was er een heel stuk weg waar alleen 1 rijstrook was geteerd, de andere kant was zand... En eindeloos langs het heldere groen van het oerwoud. Bij het witte kerkje aangekomen hebben we kennisgemaakt met familie Meuleman. Steeds meer mensen kwamen eraan, voornamelijk indianen. Eindelijk ging de dienst van start, gaas als muren, gezoem van dieren, getjilp van vogels en op de achtergrond af en toe het gedender van een eenzame vrachtwagen.
De taxichauffeur zat naast mij, ze had een boekje laten zien met 'de Heer is mijn herder', juist dit zongen we... De preek ging over de twee zonen bij de wijngaard. De 1 zegt dat hij gaat werken en gaat niet, de ander zegt dat hij niet gaat werken en gaat. De hoofdgedachte was: Zondaren zijn welkom bij Jezus. Opgedeeld in 3 punten: 2 zoons worden geroepen, de zonde blijft zitten, de zonde wordt vergeven. En dat dat laatste voor ieder nodig is. 1 van de Indianen deed belijdenis. Daarna was er Heilig Avondmaal, zo bijzonder! De taxichauffeur was diep onder de indruk, dit was voor mij, zei ze steeds...
Wij deden daarna de zondagsschool, Anja had een verhaal voorbereid, over de Ark, maar aandacht... Toen ik met het zingen mijn fluit pakte was er meer aandacht, maar dat ging meer om het instrument denk ik zo. Lastig hoor, ze spreken wel nederlands maar zo anders... Een boot is een korjaal, je gaat niet douchen maar baden...
Verder echt een rustdag gehad, daardoor konden we vanmorgen weer uitgerust aan de slag. Dat was wel nodig! Ten eerste wilde de taxi app niet, dus uiteindelijk gebeld. Komt meneer, rijden we langs een winkel, stapt daar een dame uit en gooit dr kont zo ongeveer voor de auto. Meneer toeteren en schreeuwt uit het raampje: 'moet je je billen kwijt'. Ik kwam niet meer bij, meneer schoot uiteindelijk ook in de lach en zegt: 'mijn auto heeft geen pijn, zij wel hoor'. Maar dat is nog niet zo gek als de taxichauffeur van vanavond, zegt hij ineens terwijl we aan het rijden zijn: 'waar ben ik, ik weet het hier niet'... Tssss...
We kwamen vanmorgen aan bij een gezin waar we vrijdag al zijn geweest om op te passen terwijl moeder naar haar werk ging. Ineens was tante (waarvan het huis/krot is) bij dr ingetrokken, met 5 kinderen! In totaal wonen er nu dus 2 moeders, 5 jongens en 5 meisjes.... Het was echt een gekkenhuis... Tante belde alleen maar, deed eens een wasje buiten bij de kraan en was vis aan het uitbenen. Oudste zoon hing aan tafel met zn mobiel en 1 of ander geleerd boek, de rest gilde, krijste, trapte, sloeg en rende rond, over en tegen elkaar. Met spelletjes spelen gingen ze op de doos zitten, schopten de onderdelen tussen de kieren door naar buiten enz En dan vooral de kinderen van tante. Een paar keer moest ik echt op zn Surinaams optreden: 'Laat dat, ga zitten, ga het pakken, stil...' En in de hoek ermee. Al waren het ook weer schatjes. Steeds even aandacht en concentratie. Zodra er iemand naar de WC moest, vloog hij naar buiten en klaterde er wat in de sloot die langs het huis stroomt... Toen we weggingen kwam een van de jongste meisjes naar me toe, sloeg haar armpjes om me heen en zei: 'ik wil met je gaan'... Tja dat kan helaas niet! Woensdag zijn we er hopelijk weer!
Vanmiddag een cliënte bezocht met hersenletsel. Ach, wat triest! Ze praatte veel in zichzelf tegen denkbeeldige mensen. Krengen omschreef ze ze die haar hersenen eruit 'geflikkerd' hadden... Ze woont bij een alleenstaande zus, die enorm veel voor haar doet. In eerste instantie zou ik er een uurtje zijn, het werd bijna 3 uur. Dan voelt het bijna fout om weer naar Nederland te gaan, de nood is zo voelbaar...
Ook politiek is er nood. Hoewel Bouterse hier een soort doodgezwegen onderwerp is, komt dit bij bijna iedereen die we spreken toch wel naar voren. We hebben een regering, maar ze denken aan zichzelf, er is geen visie, er zijn geen plannen... Als er wat wordt gedaan is het eenzijdig, de toekomst wordt niet belicht... Vanmiddag hoorde ik zelfs zeggen dat mensen alles doen om maar een euro te krijgen, euro's zijn hier letterlijk goud waard!
Tot snel weer hopen we!
