Zondag

Ha allemaal,

Inmiddels is het maandagmorgen, 6 uur, de laatste dag hier. Ik hoor buiten een MAF auto starten. Zelf moet ik zo ook al weg… gistermorgen gingen we in alle vroegte naar de kerk, de watoto kerk. De dienst begon om 9 uur maar op tijd zijn hoeft hier niet perse. Dus om kwart voor 9 propten we ons met 6 volwassenen en 7 kinderen in een soort jeep en gingen

op weg. Het lijkt veel; allemaal in 1. Maar na alles wat k heb gezien hier, stelt dit niets voor. Bovendien hadden we, afgezien van de kleintjes, allemaal een zitplek. Aangekomen bij de kerk zagen we beveiliging. Jaap vertelde later dat dit de enige kerk is waar mensen van de Engelse ambassade naartoe mogen. Het wat erg druk! Bij het hek stapten we uit en liepen richting de ingang. Daar konden kinderen ingeschreven worden voor de kinderkerk. Zij moesten dan in een aparte ruimte. Tot ze enigszins de dienst kunnen volgen dan komen ze als het goed is gewoon in de kerk. Alleen… daar lijkt iets mis te gaan. De kinderen zijn in de kinderkerk, volwassenen in de gewone kerk en de jeugd is zoek. Terwijl wij aan het wachten waren op Jaap kreeg hij telefoon, over mijn koffers! Ze zijn ergers gesignaleerd. De vraag is alleen nog waar de nu zijn….

Toen gingen wij naar binnen in een schuurachtig gebouw. Vanbinnen was een groot podium met lampen, daaromheen stonden in een halve cirkel allemaal tuinstoelen opgesteld. Achterin zat al 1 van de MAF gezinnen, daar zijn we bij gaan zitten. De dienst was al bezig voorin stond een band en een praiseteam op het podium. De vloer trilde zo ongeveer mee op het ritme van de beats. De lichteffecten waren perfect afgestemd op ritme en muziek, dit zal allemaal een flinke duit kosten! Intussen werd het avondmaal gehouden. Het voelde een beetje als ‘hapje en drankje’ nuttigen. Het werd de rijen doorgegeven, zelfs aangeboden aan de paar kinderen die wel in de kerk waren en intussen ging de muziek door. Na 3 kwartier stopte de muziek en kwam de preek. Dit was mooi en sprak ook erg tot de verbeelding: Each one and reach one. Heeft God jou bereikt; deel het met je buren, collega’s en vrienden. Kortom christelijke naastenliefde in de praktijk! Wat zou t mooi zijn als dat hier meer zou zijn en die strijdbijl begraven kon worden… Daarna nog een kwartier muziek en toen zat het erop. Dus op naar huis! Ik moest inmiddels nodig naar de WC. En werd verwezen naar een gebouw achterop de parkeerplaats, het was een heerlijk schone WC. En ook echt een pot, hier hebben ze ook veel hurktoiletten op zich prima maar k zit toch liever op een gewone WC. (Als tie schoon is)

s middags heb ik met Mieke een rondje over het compound gelopen. Het is echt schitterend!! Qua aanleg zo mooi! Ongeveer middendoor het compound loopt een riviertje waar her en der bruggen overheen gemaakt zijn. Rondom overal groen: acacia bomen, bananen planten, mango’s e.d. Er staan 5 grote huizen die elk ook ruim zijn ingedeeld. Een beetje het idee van een Nederlandse 2 onder 1 kap. Jaap en Mieke wonen bijv aan 1 kant. Je komt binnen in een hal (schoenen uiteraard buiten uit) waar gelijk de trap naar boven zit. Rechts zit de deur naar de woonkamer en recht voor de buitendeur een douche en WC. In de woonkamer zit links een deur naar de Playroom van de kinderen en rechts zit de keuken. De ramen zijn echt geweldig gemaakt! In alle raamkozijnen 2 ruiten die je naar wens dicht of open kan schuiven. Daarvoor een hor die je voor het open gedeelte kan schuiven. Allemaal in een rails. Vanbuiten zit een diefijzer voor het raam. En boven is helemaal een zee van ruimte! 3 enorme slaapkamers aan een lange overloop. Met 2 badkamers met WC. Het voelt voor mij ook echt alsof ik mijn eigen appartement heb in hun huis. Alle huizen hier zijn ongeveer zo ingedeeld.

Na onze wandeling hadden we een meeting met alle buitenlandse maf mensen die op de beide compounds hier wonen. Dat was wel

leuk, alleen dat Engels van mij… Ieder heeft toch weer een ander accent dat maakt het lastig. En gisteravond was het alweer de laatste avond, het vloog voorbij. Veel te snel! Groetjes voor de laatste keer uit Juba.