Aangeland

Zo even snel een verslagje voor ook deze dag weer voorbij is gevlogen. Ik ben inmiddels geland in Juba. Het hoe had nog heel wat voeten in de aarde. Ik kan er boekwerken over schrijven maar hoop dat niet te doen. Morgen moet ik om half 6 uit bed, dus er vroeg in, maar eerst even jullie deelgenoot maken van alle in en outs.

Gistermorgen tijdens het ontbijt in het verplichte hotel hebben we het uitgebreid gehad over de houding van de Zweden. De anderen begrepen niet helemaal dat het voor mij zo’n issue was. Uiteindelijk vroeg ik, je moet je voorstellen dat we met z’n 10-en rond n tafel zaten te eten: ‘ik snap het niet wat is dit nu: is het dat ik zo de leiding neem (ja k heb zelfkennis hoor) of gewoon kleur’. Het werd even heel stil, toen gingen ze heel rap met elkaar praten in een taal die ik niet verstond en ik begreep dat het niet het eerste punt was. Heel voorzichtig kwam het eruit: het komt omdat je blank bent. Dus ik aangegeven dat ik het oneerlijk, frustrerend en gemeen vind. Het werd weer even stil tot er 1 zei: ‘Jenneke: dit is gewoon hoe het werkt als je een kleurtje hebt. Dit gebeurt zo ongeveer wekelijks.’ Ik kan er niet over uit: je hebt totaal geen invloed op welke kleur je hebt maar begint al met 1-0 achterstand. Ik gaf ook aan dat ik al bijna uit m’n vel spring, laat staan als het over jezelf gaat. Toen zeiden ze: ‘als jij boos bent gaan mensen harder lopen, als wij boos zijn worden we gezien als agressief en crimineel en komt de politie. Zit er nu maar niet over in, wij zijn dit gewend.’ En dat is het nou juist! Die dag zou ik er gaandeweg steeds meer overin zitten.

het begon al bij het boeken van het ticket. Degenen die voorop liepen werden al ruim voor het inchecken ‘onderschept’: geen vlucht= geen toegang. Zij praten: mochten er 2 door. Dus ik loop langs de anderen: leg meneer uit dat ik met een groep van 15 man een vlucht heb gemist en een nieuwe wil boeken met de hele groep. O geen probleem: ik kan ze roepen. Dus ik draai mij om en zeg het tegen de anderen. Zodra meneer merkt dat het om hen gaat spurttert hij en zijn er ineens regels 2 mogen er door. Grrr. Komen we bij de SAS balie om om te boeken wat bij mij in no time gebeurt. S avonds kan ik vertrekken naar Istanbul en s nacht verder naar Juba. Ruim 2,5 uur verder zijn de anderen nog bezig. (inmiddels na lang praten mocht iedereen naar binnen) Er is weinig mogelijk, alles is volgeboekt en zodra ik erbij kom kan het ineens wel. 1 van de jongens krijgt 3 overstappen en komt pas donderdag aan, want alles is volgeboekt. Hij haalt mij erbij en kon ineens met mij meevliegen naar Turkije en zit nu als t goed is met een aantal anderen in het vliegtuig naar Ethiopië.

Daarna volgende probleem: omdat de meesten nog 1 nacht op Stockholm moeten blijven is de PCR test verlopen. Ze moeten zelf een nieuwe regelen. Kosten: €95-€163 Ik geef aan dat ik het daar niet mee eens ben. Zij worden op kosten gejaagd maar het is niet hun probleem. Mevrouw geeft aan dat ze dan maar een klacht in moeten dienen. We zoeken een Test punt op en iedereen moet eraan geloven… degenen die als eerste klaar is haalt een kopje thee voor mij; dat verdien ik volgens hem voor al het zorgen:-) De dag bestaat verder uit: Pampers regelen voor de allerliefste, schattigste baby die k ooit heb gezien en die samen met mama en n oom op reis is naar Ethiopië, mail opstellen en mailen naar SAS en in overleg met Schiphol ook naar Schiphol. En dan…afscheid. Raar hoe snel mensen dan eigen kunnen worden… Vervolgens: incheck. Maar wat een drama. Bij mij is het snel klaar (afgezien van een natte douche door mijn spa rood flesje, en het vergeten van m’n tablet die 1 van de anderen rennend kwam brengen) maar bij die jongen die mee was… Hij werd van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk veel gestress en ruim 2 uur verder, rennend naar de gate. Bij de paspoortcontrole zei ik (klaar met gezeur) kom we lopen er samen langs, dit werkte voortreffelijk. Daarna in een zo ongeveer halfvol vliegtuig, waarin iedereen met gemak gepast had, naar Istanbul. Ik was echt gesloopt, niet in het minst door alle psychische indrukken. Al induttend rolde ik tegen de jongen aan waar k samen mee reisde, oeps…Al met al wel ff geslapen daarna 4 uur gewacht in Istanbul. Wow: schitterend vliegveld!! Tussendoor hebben we nog gebeld met de anderen in Zweden en hen ingelicht over een aantal dingen waar moeilijk over werd gedaan. En om 3 uur vertrok mijn vlucht naar Juba! De reis ging voorspoedig, ik werd opgewacht door een hele club streng kijkende mannen. Ieder kreeg een blad wat je in moest vullen intussen liepen die mannen rond en gaven bij deze en gene commentaar. Toen ik klaar was werd m’n temperatuur gecheckt en werd ik naar buiten gestuurd. Al knipperend tegen de zon probeerde ik te ontdekken waar ik heen moest. Gelukkig zagen die streng kijkende mannen het en, hoewel er geen lach af kon, werd ik naar de zijkant van het gebouw geloodsd. Daar kwam Justino (medewerker MAF) op mij af, wat heerlijk een lach en iemand die als redder in nood kan functioneren. Jaap en Mieke hadden snel nog mijn PCR test uitslag geprint en deze gaf hij voor ik door de controle moest. Bizar ook dat dit kan… controle ging echt snel. Een eindje voor mij was een blanke die flink werd doorgezaagd en ik dacht: neeeee! Maar het viel alles mee. Hij wilde alleen paspoort en visum en vroeg alleen wat dingen over mijn werk. Helaas was mijn ruimbagage niet meegekomen. Ondanks de verzekering in Stockholm dat zij zouden zorgen dat het goed kwam… Maar ik ben er en wat super fijn om Jaap Mieke en de kinderen weer te zien. Verder vandaag geslapen en met Mieke mee die hier in de omgeving wonden verzorgd. En nu snel naar bed want morgen mag ik mee met een MAF vlucht. Weltrusten daar en hier[e-1f923]